2020-2021 sezonunda Sergen Yalçın önderliğinde hem Süper Lig’i hem de Türkiye Kupası’nı müzesine götüren Beşiktaş, taraftarlarına unutulmaz bir sevinç yaşatmıştı. O unutulmaz duble zaferin ardından camiada beklentiler, istikrarlı bir başarının ve Avrupa’da ses getirecek bir takımın temellerinin atıldığı yönündeydi. Ancak aradan geçen yıllar, bu umutları büyük bir hayal kırıklığına dönüştürdü. Zirveden hızla uzaklaşan, saha içinde kimliğini kaybeden ve sürekli bir kriz haliyle anılan bir Beşiktaş tablosu ortaya çıktı. Peki, o şampiyonluk sezonundan bugüne ne değişti? Kara Kartal’ı zirve yarışından koparan ve istikrarsızlık sarmalına iten temel sebepler neler? Bu yazıda, Beşiktaş’ın son yıllardaki başarısızlığını derinlemesine inceliyor ve sorunların kökenine iniyoruz.
İstikrarsızlık Sarmalı: Teknik Direktör Krizleri ve Oyun Kimliğinin Kayboluşu
Bir futbol takımının başarısındaki en kritik faktörlerden biri, şüphesiz teknik direktör istikrarı ve buna bağlı olarak gelişen oyun kimliğidir. Beşiktaş, Sergen Yalçın’ın ayrılığının ardından bu alanda tam bir kaos yaşadı. Yalçın sonrası göreve gelen hiçbir teknik adam, koltuğunda uzun süre kalamadı ve kulübe kalıcı bir felsefe miras bırakamadı. Önder Karaveli’nin geçici dönemi, Valérien Ismaël’in yüksek pres futbolu denemesi, Şenol Güneş’in ikinci bahar umutları, Rıza Çalımbay’ın kısa süreli fedakarlığı ve son olarak Fernando Santos’un pragmatik ancak etkisiz savunma futbolu… Bu kadar sık antrenör değişikliği, beraberinde kaçınılmaz bir kimlik bunalımını getirdi.
Her gelen teknik direktör, kendi sistemine uygun oyuncular talep etti veya mevcut kadroyu kendi felsefesine adapte etmeye çalıştı. Ancak bu süreç o kadar hızlı işledi ki, ne kadro planlaması hocaların sistemine tam uyabildi ne de oyuncular yeni bir oyun felsefesini benimsemeye fırsat bulabildi. Sonuç olarak ortaya, sahada ne yaptığını bilmeyen, ezberleri olmayan, takım içi uyumu zayıf ve reaksiyon vermekte zorlanan bir oyuncu grubu çıktı. Başarılı takımlar yıllar süren bir planlama ve istikrarla inşa edilirken, Beşiktaş “günü kurtarma” mantığıyla sürekli bir yapbozun içinde kayboldu.
#
Alt Alt Başlık 1: Kadro Planlamasındaki Yanlış Adımlar
Teknik direktör istikrarsızlığı, doğrudan kadro mühendisliğine de yansıdı ve bir dizi hatalı kararı beraberinde getirdi. Bu hatalar, takımın saha içi performansını doğrudan etkiledi.
Yönetimsel Vizyon Eksikliği ve Sürdürülebilir Başarının Önündeki Engeller
Saha içindeki sorunlar ne kadar belirgin olsa da, genellikle buzdağının görünen yüzüdür. Beşiktaş’ın yaşadığı krizin temelinde, son yıllardaki yönetimsel vizyon eksikliği ve stratejik planlama hataları yatmaktadır. Futbol, artık sadece sportif başarıdan ibaret olmayan, aynı zamanda güçlü bir mali disiplin, kurumsal hafıza ve uzun vadeli bir vizyon gerektiren bir endüstridir. Beşiktaş, bu alanlarda ciddi zafiyetler gösterdi. Özellikle Ahmet Nur Çebi yönetiminin son dönemi ve ardından gelen geçiş süreci, kulüpteki belirsizliği artırdı.
Sportif direktörlük gibi modern futbolun olmazsa olmazı kurumların etkisiz kalması veya hiç olmaması, transfer kararlarının günübirlik ve kişisel tercihlere göre alınmasına yol açtı. Kulübün bir “futbol aklı” oluşturamaması, her yönetim ve teknik direktör değişikliğinde tüm planlamanın sıfırlanmasına neden oldu. Bu durum, kulübü sürekli bir başlangıç noktasına geri döndürerek kalıcı bir yapı kurmasını engelledi. Başarının anahtarı olan “sürdürülebilirlik” ilkesi göz ardı edildi ve anlık başarılar hedeflendi.
#
Alt Alt Başlık 2: Panik Transferlerinden Doğan Kısır Döngü
Yönetimsel zafiyetin en net görüldüğü alanlardan biri “panik transferi” kültürüdür. Kötü sonuçların ardından taraftar baskısını azaltmak ve gündemi değiştirmek amacıyla yapılan, genellikle maliyeti yüksek ve plansız transferler, kulübü bir kısır döngüye soktu.
1. **Kötü Başlangıç:** Sezon başında veya ortasında alınan kötü sonuçlar, camiada büyük bir baskı yaratır.
2. **Panik Transferi:** Yönetim, bu baskıyı kırmak için genellikle menajer önerileriyle, yeterli analiz yapılmadan, ismi taraftarı heyecanlandıracak ancak takıma uyumu şüpheli bir oyuncu transfer eder. (Örn: Alex Oxlade-Chamberlain, Ante Rebic gibi beklentiyi karşılayamayan isimler)
3. **Kısa Süreli Heyecan, Uzun Vadeli Hüsran:** Bu transferler kısa bir heyecan yaratsa da genellikle takıma adapte olamaz, yüksek maaşlarıyla bütçede yük oluşturur ve sportif olarak katkı sağlamaz.
4. **Döngünün Başı:** Başarısızlık devam eder, mali tablo daha da bozulur ve kulüp bir sonraki transfer döneminde yine aynı baskıyla yüzleşir.
Bu döngü, Semih Kılıçsoy gibi altyapıdan çıkan bir cevherin ne kadar değerli olduğunu ve kulübün kurtuluşunun plansız yıldızlarda değil, sürdürülebilir bir altyapı ve scouting sisteminde yattığını acı bir şekilde göstermektedir.
Sonuç
Beşiktaş’ın son yıllarda yaşadığı derin hayal kırıklığı, tek bir nedene bağlanamayacak kadar karmaşıktır. Zincirleme hataların bir bütünüdür. Teknik direktör seçimindeki istikrarsızlık, bu istikrarsızlığın yol açtığı kimliksiz futbol, yanlış kadro mühendisliği ve tüm bu sportif krizleri besleyen yönetimsel vizyon eksikliği, Kara Kartal’ın kanatlarını kırmıştır.
Beşiktaş’ın yeniden zirveye uçabilmesi için günü kurtaran anlık çözümlerden vazgeçmesi gerekiyor. İhtiyaç duyulan şey; sabırla uygulanacak uzun vadeli bir futbol aklı, kurumsal bir kimlik, istikrarlı bir teknik heyet ve bu felsefeye uygun, genç ve dinamik bir kadro planlamasıdır. Aksi takdirde, kazanılan her kupa, bir sonraki krizin başlangıcı olmaktan öteye gidemeyecektir. Beşiktaş camiası için şimdi, geçmişin hatalarından ders çıkarma ve geleceği sağlam temeller üzerine inşa etme zamanıdır.
By
